۱- وابستگی انسان به حیوان
2- استفاده از چراگاههای طبیعی.
3- کوچ یا جابجایی انسان و دام بمنظور بهره گیری از چراگاههای طبیعی و احتراز از سرما و گرمای شدید.
کوچ نشینی نوعی از زندگی و معیشت است که در آن دامپروری اساس فعالیت های اقتصادی را تشکیل میدهد.
بعبارت دیگر کوچ نشینی حرکت متناوب و سالیانه گروههای انسانی است که برای تهیه وسیله ارتزاق خود بسته به نوع زندگی و فعالیت شان از چائی به جای دیگر کوچ میکنند.
عشایر که مفرد آن عشیره است، واژه ای عربی است به معنی برادران، قبیله، تبار نزدیکان خویشاوندان، دودمان و اهل خانه در قرآن کریم به مناسباتی چند از عشیره بمعنی خویشان ذکر شده است. سوره 9 التوبه آیه 24، سوره 26 الشعراء آیه 214.
ایل که همواره با کوچ همراه میباشد واژه ای ترکی است بمعنی دوست، موافق، یار، همراه، رام، مطیع، طایفه، قبیله، گروه و مخصوصا به مردم چادرنشین اطلاق میگردد.
واژه کوچ از مصدر کوچیدن به معنی نقل مکان از منزلی به منزل دیگر با ایل و اهل و عیال و اسباب خانه یا مهاجرت و انتقال ایل یا لشکر از جائی به جای دیگر است.
زمینه جامعه شناسی عشایر ایران نویسندگان علی اکبر نیک خلق - عسکری نوری
چاپ اول 1377